Anoreksja, inaczej jadłowstręt psychiczny, to jedno z zaburzeń odżywiania, które ujawnia się wysoką niedowagą. Chory odmawia posiłków, bojąc się przybrania na wadze, wciąż ma poczucie, że jest otyły, podczas kiedy waga jest znacznie zaniżona w stosunku do wieku i wzrostu pacjenta. Anoreksja najczęściej dotyka dziewczyny między 13. a 25. rokiem życia, choć może również pojawić się u chłopców i mężczyzn. Początkowo anorektyk zakłada sobie rygorystyczną dietę, z czasem odmawia niemal wszystkich posiłków, czemu najczęściej towarzyszy intensywny wysiłek fizyczny. Może prowadzić to również do nerwicy natręctw, taka osoba non stop waży się i kontroluje tempo chudnięcia.
Skąd bierze się anoreksja?
Jadłowstręt psychiczny to poważne zaburzenie, ponieważ może prowadzić do wielu schorzeń, w zaawansowanych przypadkach także do śmierci. Przyczyny zaburzenia odżywiania mogą być różne, najczęściej jednak mają podłoże psychiczne, jakim jest np. lęk, obsesja bycia chudym, kompulsje, depresja, wygórowane ambicje, przebyta trauma, kompleksy czy zaburzenia osobowości. Nie bez przyczyny są również skłonności rodzinne, jak alkoholizm w domu, silne więzy rodzinne lub dystans z najbliższymi, nadopiekuńczość rodziców. Czynniki mogą być także genetyczne, jak schorzenia układu pokarmowego, negatywne bodźce działające podczas ciąży czy problemy odżywiania we wczesnym dzieciństwie.
Anoreksja – leczenie
Jadłowstręt psychiczny jest również efektem kulturowym – kult chudości, doskonałości prowadzi do kompleksów i chęci bycia szczupłym, idealnym. Leczenie anoreksji wymaga długotrwałej terapii. Najlepszym rozwiązaniem jest pobyt w szpitalu psychiatrycznym, ponieważ tam, podczas pobytu, chory otrzymuje należytą opiekę i uwagę. Leczenie wymaga pilnowania przyjmowania posiłków. Nawet po wyjściu ze szpitala, chory wymaga długotrwałej terapii psychologicznej, nierzadko również pomocy psychiatry.