Cukrzyca to choroba wywołana zaburzeniem produkcji insuliny lub jej nieprawidłowym działaniem w organizmie. Zależnie od postaci i przyczyn takiego stanu, wyróżnia się m.in. cukrzycę typu I, cukrzycę typu II oraz cukrzycę ciężarnych.
Do objawów cukrzycy typu I należą m.in. silnie odczuwane pragnienie, zmęczenie, apatia i senność, częste oddawanie dużych ilości moczu, utrata wagi, a także zajady pojawiające się w kącikach ust oraz zapach acetonu z ust. Symptomy cukrzycy typu I pojawiają się nagle i nasilają w ciągu kilku tygodni.
Cukrzyca typu II rozwija się powoli i często jest diagnozowana przypadkowo, przy okazji innych badań. Typowe objawy cukrzycy typu II to napady głodu, zwiększone pragnienie, zaburzenia widzenia, infekcje intymne, przesuszona skóra oraz uczucie ciągłego zmęczenie.
Czym jest cukrzyca typu I?
Cukrzyca typu I nazywana jest cukrzycą insulinozależną i jej bezpośrednią przyczyną jest niszczenie przez organizm własnych komórek beta wysp Langerhansa trzustki – jest to więc choroba autoimmunologiczna. Komórki te odpowiadają za produkcję insuliny, a z powodu jej niedoboru rośnie poziom glukozy. W efekcie dochodzi do hiperglikemii, czyli zbyt wysokiego poziomu cukru we krwi. Przeciwieństwem przecukrzenia organizmu jest hipoglikemia, a więc za małe stężenie cukru. Hipoglikemia może występować jako powikłanie cukrzycy.
Co to jest cukrzyca typu II?
Cukrzyca typu II nazywana jest też cukrzycą nieinsulinozależną i zalicza się ją do chorób metabolicznych. Jest to najczęściej występująca postać cukrzycy. W tym przypadku organizm pacjenta wytwarza insulinę, jednak uodparnia się na jej działanie. Pierwszym stadium choroby jest insulinooporność, w wyniku której pacjent nie jest w stanie utrzymać odpowiedniego poziomu cukru we krwi. Na cukrzycę typu drugiego najczęściej chorują osoby z nadwagą lub otyłe.