Bulimia, nazywana też żarłocznością psychiczną, polega na napadowym objadaniu się przez pacjenta, a następnie wykonywaniu czynności, które mają pozwolić na uniknięcie przyrostu wagi. Ze strachu przed dodatkowymi kilogramami bulimicy prowokują wymioty, przyjmują leki przeczyszczające lub wykonują lewatywy. Zdarza się też, że pacjenci zaczynają uprawiać sport z nadmierną intensywnością, regularnie doprowadzając się do wycieńczenia.
Objawy bulimii
Z powodu bulimii najczęściej cierpią kobiety. Choroba ta często współwystępuje z depresją i w skrajnych przypadkach może prowadzić do prób samobójczych. Chore osoby przyjmują pokarmy w ukryciu przed bliskimi, co powoduje u nich poczucie winy. Jednocześnie wymioty i inne próby uniknięcia przyrostu wagi dają bulimikom poczucie ulgi.
Chorobie tej zwykle towarzyszą objawy będące konsekwencją utraty składników odżywczych wraz ze zwracanymi pokarmami. To oznacza, że rozpoznanie bulimii mogą ułatwić pewne symptomy, np. łamliwość paznokci, zmiana odcienia skóry, wypadanie włosów oraz obrzęki dłoni i stóp. Ponadto bulimicy mają tendencję do takich zachowań, jak przesadna dbałość o masę ciała i urodę oraz nadmierne koncentrowanie się na kwestiach odżywiania.
Leczenie bulimii
Leczenie bulimii powinno być dostosowane do indywidualnych cech pacjenta – stopnia zaawansowania choroby oraz ogólnego stanu psychicznego. Podstawą jest często terapia behawioralna, która ma na celu zmianę fałszywego wzorca myślenia pacjenta o swoim ciele. W trudniejszych przypadkach niezbędna może być pomoc psychiatryczna oraz włączenie leków antydepresyjnych. Duże znaczenie w procesie leczenia ma wsparcie rodziny i przyjaciół. Częścią terapii jest także konsultacja z dietetykiem, który pomaga w ułożeniu diety zrównoważonej i bogatej w składniki odżywcze.